Tek yol sanayileşmek

İşimin yapısı gereği her zaman birden fazla ofis kullanmam gerekti. Çalıştığım her mekanda haritalar vardır.  Denizcilik merakımdan, gezi merakımdan ve en fazla “Nerede olduğumu” bilme merakımdan.
Herkesin sorduğu sorudur, “Neredeyim, ailem nerede, ülkem nerede.”
Türkiye’nin Dünya’da nasıl bir pozisyonda olduğu sorusu her bireyin merak konusu olmakla birlikte sanayicilerin temel meselesidir.
Kriz dönemini geride bırakmaya başladığımız şu günlerde sık sık şöyle tespitler yapılıyor:
-Türkiye 10 yıl sonra dünyanın ilk 10 ekonomisi arasına girecek.
- Gelir artacak, Avrupa’ya ihtiyac kalmayacak, çekilin yolumuzdan geliyoruz biz!...
Evet geliyoruz da nasıl geliyoruz?
- Doğal kaynaklarımızın gücüyle mi? Hayır.
- Bol paramız, sermayemizle mi? Hayır.
- İşgücümüz, enerjimiz, girişimcilik yeteneğimiz, sanayileşme potansiyelimizle mi? Evet.
Demek ki ülkemizle ilgili kurduğumuz iyi hayalleri gerçekleştirmenin tek yolu neymiş? Sanayileşmekmiş.
Peki bu yol o kadar güllük gülistanlık mı?
Tabi ki değil.
Sanayileşmenin bir ülkenin başına açacağı türlü türlü belayı hepimiz biliyoruz. Ancak ilerlemekten başka çare yok. Hepimizin görevi o sorunları çöze çöze adım atmak. Zor bir yol da olsa kararlı olmak yoldan sapmamak.
Elimize merceği alıp Türkiye haritasında Çerkezköy’e doğru bir yaklaşalım bakalım.
İlk gözümüze çarpan hızlı büyümenin getirdiği sorunlar olacaktır. Bu durum ülkemizde sanayisi gelişen tüm iller için geçerli. Ancak merceği biraz daha yaklaştırdığımızda manzara değişiyor ve yavaş yavaş 2025 Türkiyesi’nin küçük bir kopyasını görür gibi oluyorum.
Sanayileşmesini tamamlamış, çevre sorunlarını çözmüş, iş barışını sağlamış, sosyal güvenlik karmaşası hallolmuş, çalışmaktan ayırdığı zamanı kültürlü olmak için harcamaya istekli, 2000’li kuşağın tamamının en az bir yabancı dil bildiği, teknoloji geliştiren, dünya ile her anlamda entegre olmuş…
Merceği haritadan uzaklaştırıyorum. Gördüğüm manzara ben diyeyim Çerkezköy, siz deyin Türkiye.
Bu bir hayal değil yapması bizim elimizde.